Wchłonęło mnie. Praca, dzieci, ogarnianie domu. Karkołomne próby znalezienia odrobiny czasu dla siebie. Czyli czterdzieści minut serialu raz na kilka dni (gdzie ja byłam jak w BBC leciało Line of Duty?), godzina biegania raz na kilka dni i parę stron książki również, wait for it, raz na kilka dni. Ciężko jest gdyż o 22 mój mózg się wyłącza. I zasypiam jak dziecko. O a propos dzieci... z uwagi, że nie widzę moich dziewczyn cały dzień, dużo więcej mam frajdy z czasu spędzanego z nimi. I to jest dobre. Aaaa i jest jeszcze jedna dobra rzecz, o której muszę wspomnieć. Ranek. Zamiast budzić Dziewczynkę i przygotowywać co rano do szkoły ja sobie spaceruję pięknymi edynburskimi ulicami do pracy. I wypełnia mnie radość, że omija mnie ten stres poranny, który zawsze się zaczynał i kończył brakiem współpracy ze strony Dziewczynki i moimi wrzaskami. Jezu, jak się cieszę, że nie muszę rano być w domu. I tyle właściwie. Plus rzecz oczywista. Won't be long till the summer;)