No właśnie, nowy (dla mnie) Kurt Wallander. 'Piramida'. Powrót do początków.
'Wallander przeszedł pieszo całą drogę z powrotem. 
Było pochmurno. Odczuwał niepokój na myśl, że ojciec ma się przeprowadzić, a dom, w którym dorastał zostanie rozebrany.
Jestem sentymentalny, pomyślał. Może dlatego lubię operę? Ciekawe, czy można być dobrym policjantem, gdy jest się sentymentalnym?(...)'. 
Hmm, więc on był taki od zawsze.
Kocham kryminały Mankella. Choć nie robią mi dobrze. Jest w nich jakaś duszność. Jakaś prawda o życiu, że właściwie to wszystko jest takie przypadkowe. Rodzimy się, potem umieramy, czasem - jak mamy szczęście - jest jeszcze coś pośrodku. Kilka dobrych chwil.
Samotność Wallandera od zawsze mnie przygnębiała. 

Niebo nad Highlandami